Oparzenia

Graniczną temperaturą, powyżej której nieodwracalnemu uszkodzeniu ulega białko tkankowe, jest 55°C. Każda wyższa temperatura, w kontakcie z powierzchnią ciała, powoduje uszkodzenie skóry i tkanek głębszych, zazwyczaj jest to uszkodzenie nieodwracalne, czyli martwica. W zależności od wysokości temperatury, jaka działa na organizm człowieka oraz czasu jej działania, dochodzić może do uszkodzeń miejscowych lub ogólnoustrojowych.

Uszkadzający wpływ temperatury na skórę rozpoczyna się przy 42°C. Przy tej temperaturze już po 6 godzinach ulega martwicy naskórek, przy 55°C wystarczą 3 minuty działania, a przy 70°C zaledwie 1 sekunda.

Oparzenia – gojenie

Gojenie się rany to skomplikowany proces, w którym bierze udział wiele komórek naszego organizmu, m.in. skóry, układu immunologicznego i krwi. Zazwyczaj trwa około 7 -10 dni, często jednak z rozmaitych powodów trwa dużo dłużej, nawet latami, mówimy wtedy o ranach przewlekłych.

Istotną kwestią w gojeniu jest zapewnienie antyseptycznych warunków, czyli prawidłowe oczyszczenie i opatrzenie rany. Kolejną jest stworzenie dla naszego organizmu optymalnych warunków do odbudowy skóry – istotna będzie dieta, pobudzenie układu krążenia i zastosowane leczenie. Jest wiele popularnych i dostępnych maści, opatrunków czy leków zalecanych przez lekarzy.

Preparaty na oparzenia są dostępne zarówno na receptę, jak i bez recepty. Takie środki można jednak stosować tylko w przypadkach lekkich oparzeń. Wśród takich preparatów należy wymienić:

– maści na oparzenia z alantoiną, srebrem, antybiotykami lub D-pantenolem;

– żele na oparzenia;

– pianki na oparzenia;

– kremy na oparzenia;

– preparaty na oparzenie w aerozolu;

– plastry na oparzenia;

– specjalistyczne opatrunki m.in. z jonami srebra, hydrowłókniste, piankowe, hydrożelowe, czy hydrokoloidowe.

Magnetoterapia w leczeniu oparzeń

Zmienne pole magnetyczne niskiej częstotliwości ma silne działanie regeneracyjne, dzięki pobudzaniu tkanek na poziomie komórkowym. Zwiększa także ilość naczyń krwionośnych sprzyjając większemu ukrwieniu i odżywieniu obszaru wymagającego terapii. Istnieją badania naukowe potwierdzające niesamowitą wręcz skuteczność tej terapii. Bezskutecznie leczone kilka miesięcy farmaceutykami rany, potrafiły zagoić się po kilkudziesięciu ekspozycjach, przy jednoczesnym odstawieniu leków.

Podczas prowadzenia terapii możliwe jest nasilenie bólu, związane z większym przepływem krwi, jednak mija ono po zakończonym zabiegu. Pole magnetyczne swobodnie przenika przez wszelkie opatrunki, dlatego stosować możemy je przy zachowaniu higienicznych warunków dla rany. Zwiększa też skuteczność zastosowanych innych środków. Teslomag jako wyrób medyczny certyfikowany do użytku domowego może pomóc w leczeniu ran bez wychodzenia z domu. Zabiegi można przeprowadzać zgodnie z instrukcją 2 razy dziennie po 20-30 minut.

Rodzaje oparzeń – w zależności od głębokości

Oparzenie I stopnia

Oparzenie I stopnia cechuje się zaczerwienieniem skóry, połączonym z niewielkim obrzękiem i bolesnym pieczeniem. Rumień tworzy się pod wpływem krótkotrwałego działania pary wodnej, niezbyt gorącej wody, lub też po zbyt silnym opalaniu się. Utrzymuje się zazwyczaj kilka dni i goi się po złuszczeniu naskórka. Nie pozostawia po sobie blizny.

Oparzenie II stopnia

Oprócz zaczerwienienia i obrzęku tworzą się pęcherze, które wewnątrz wypełnione żółtawym płynem surowiczym. Pęcherze te to nic innego, jak tylko martwy naskórek uniesiony gromadzącym się pod nim płynem tkankowym. Toczą się w nim silne procesy zapalne i martwicze naskórka na granicy ze skórą właściwą. Bóle bywają znaczne. Do oparzenia II stopnia dochodzi zwykle po oblaniu się wrzątkiem, gorącym olejem lub pod wpływem pary wodnej itp. Oparzenia goją się zwykle po upływie ok. dwóch tygodni dzięki możliwości regeneracji naskórka od dna. W podtypie IIB może dochodzić do powstania blizny.

Oparzenie III stopnia

Przy oparzeniu III stopnia dochodzi do uszkodzenia pełnej grubości skóry, często również tkanek głębokich, niekiedy aż do kości. Często część martwicza skóry wysycha i tworzą się białoszare lub żółte strupy. W wyniku uszkodzenia zakończeń nerwowych chory z oparzeniem III stopnia nie odczuwa bólu, zachowane jest jedynie czucie głębokie. Następnie dochodzi do oddzielenia części obumarłych i wytworzenia się ziarniny oraz blizny. Tego rodzaju oparzenia powstają przez działanie: otwartego ognia, przez dłuższy czas wrzątku, gorącego oleju itp. Bardzo często wymagają one leczenia operacyjnego przeszczepami skóry.

Oparzenie IV stopnia

Przy oparzeniu IV stopnia skrajną postacią jest zwęglenie tkanek. Stan ten jest określany mianem oparzeń katastroficznych. Są to oparzenia obejmujące głębokie struktury skóry, mięśnie oraz kości. W miejscu oparzenia może pojawić się również całkowita martwica tkanek, a w wyniku uszkodzeń może nawet dojść do odsłonięcia się narządów wewnętrznych. Oparzenia IV stopnia są często klasyfikowane jako najcięższa postać oparzeń III stopnia. Są one skutkiem długotrwałego wystawienia tkanek na działanie energii elektrycznej lub otwartego ognia.